.png)
Marloes Craenen
Inzicht-in-je-kind specialist
Marloes Craenen brengt zelfbewuste ouders via de spiegel van hun kind terug bij hun ware zelf en bij de enige vorm van liefde die er bestaat: zuivere en onvoorwaardelijke zelfliefde.
In haar workshops en begeleidingstrajecten moedigt ze ouders aan anders te kijken om hun kind diepgaand te begrijpen, echt te snappen, en te handelen in het belang van het kind. Het motto: 'hoofd uit, hart aan!'
Diepgaand inzicht brengt je terug bij je ware zelf: het deel in jou dat nooit is aangeraakt of afgekraakt en wat nog steeds onvoorwaardelijke liefde is.
Marloes is een mens met een groot hart. Haar kwaliteit om dieper te kijken en te luisteren in combinatie met haar oordeelloosheid en zachtheid werkt als een hartopener. Door haar ervaring als lightworker en holistisch gezinstherapeut kijkt Marloes multi-dimensionaal naar het kind van nu. "Ouders weten diep van binnen wat het beste is voor hun kind en wat hij of zij bedoelt te zeggen met gedrag. Ze kunnen het vaak alleen zien en horen wanneer ze vanuit hun hart en hun intuitie verbonden zijn. Dat vraagt moed om uit het keurslijf te stappen en te landen in hun eigen hart"
Haar manier van begeleiding ontwikkelt een diep bewustzijn, die de hartsverbinding met dierbaren uplift en de relatie, die is uitgekozen op zielsniveau, naar een next level tilt.
"Marloes heeft de wereld zooo veel te bieden. Ze is ontzettend intuïtief, creatief en een magisch diepzinnige dromer. Verder is Marloes ontzettend puur, oprecht, liefdevol en integer."
Eline
De geboorte van een ouder die mag leren zichzelf te zijn.
Op nog geen meter bij me vandaag lig je in een transparant ‘bakje’ naast me in het ziekenhuis. Het is er ongemakkelijk en stil. Geruisloos vind mijn hand de jouwe. Je pakt mijn vinger stevig vast en staart onderzoekend de ruimte in. Wanneer je ogen de mijne raken, ervaar ik de meest intense ontmoeting ooit. Ik ben blij dat je er bent, dankbaar en super trots op jou. Tegelijkertijd voelt het alsof je mijlenver bij me vandaan bent, bang en eenzaam. Het liefst neem ik je bij me voor huid-op-huid contact. Maar het lijkt ook ongemakkelijk, alsof de regels hier dat niet toelaten. De regels, de regels. Ik heb er een sport van te voldoen aan regels en verwachtingen. Geliefd en geprezen word ik om mijn harde werk, doorzettings- en aanpassingsvermogen, social skills en tomeloze energie. Waar zou ik zijn zonder die voorwaardelijke liefde? In plaats van me te verdiepen in wat ik nodig heb als pasgeboren moeder en wat jij nodig hebt als pasgeboren baby, ga ik door met aan de verwachting van de buitenwereld te voldoen. Dat levert enkel stress, onrust en spanning op. Naast alle energie verlies ik ook steeds vaker mijn geduld, inlevingsvermogen en empathie. Daarnaast groei ook jij op met een lijf vol spanning. Tegelijk zit je vol levenslust, ondeugd en een ijzersterke eigenwijze wil. Dat botst aan alle kanten. Mijn lontje is kort en het huilen staat me nader dan het lachen. Frustraties lopen regelmatig hoog op. Ik schreeuw ze uit in een kussen. Je ophalen van de opvang, van school of bij een vriendje is op goede dagen leuk, maar als ik me zorgen maak om hoe je 'bent geweest' vandaag, eigenlijk of je hebt voldaan aan 'de norm' die wij volwassenen onszelf en onze kinderen opleggen, wordt dat heel spannend. Verjaardagen of leuke dingen vermijd ik. Bang dat mijn omgeving ontdekt dat ik helemaal niet altijd die liefdevolle Marloes ben die men denkt dat ik ben. In het isolement dat ik creëer, ontdek ik wat ik eigenlijk aan het doen ben: alle verwachtingen die ik mezelf opleg, met alle bijbehorende frustraties niet mezelf te kunnen zijn, projecteer ik op jou. Alle hulp van buiten, van boven en van binnenuit, signalen van mijn lichaam, iedere uitgestoken hand, negeer ik of sla ik af. Ineens zie ik de spiegel. Wie is hier nu eigenwijs? Wie heeft hier een sterke wil? Wie is er bang en eenzaam. En vooral: wie is hier mijlenver bij zichzelf vandaan? Eindelijk geef ik toe dat ik eigenlijk gewoon op ben, kapot en gebroken. Dan val ik langzaam stil. Schuld en schaamte krijgen de ruimte. Ik leer over de spiegel die je me voorhoudt en over het ego en angst die ons in de weg zitten om onvoorwaardelijk te verbinden. Lange tijd doe ik niks anders dan leren over mezelf. Tot ik de liefde weer voel stromen en weer die trots en onvoorwaardelijke liefde te voelen die ik voelde toen je net geboren was.
Als ik nu wakker word, is het eerste wat ik voel blijdschap en opluchting. Blij dat ik liefde voel in mijn hart, zin heb in een nieuwe dag met dit gezin. Opgelucht dat de fase van buiten mezelf leven zijn achter de rug is. Ik zie nergens meer tegenop. Aïsha leerde me om te vertrouwen op mijn gevoel en om mezelf te zijn. Mijn eigen-wijze zelf, die vrolijk is en vrij. Vrij om mijn eigen keuzes te maken en vooral vrij van maskers en verwachtingen. Ik vertrouw nog meer op mijn intuïtie dan ooit tevoren en bevestig Aïsha het zelfde te doen.
Voor ouders van het kind van deze tijd
Je kind wil zo lang mogelijk zichzelf zijn. Om met zijn of haar kwaliteiten de wereld te verlichten en om onvoorwaardelijk(e) liefde te ervaren. Met meer en scherpere zintuigen dan wij kijkt je kind recht je hart in en weerspiegelt de laagjes die jij los mag laten.
Nieuwetijdskinderen
Kinderen van nu hebben de techniek in handen en de wijsheid in pacht. Ze zijn is puur, oprecht, eigen, gevoelig en bezitten een enorm groot rechtvaardigheidsgevoel. Ze zijn creatief, sensitief en intuïtief, omdat ze sterk verbonden zijn met de creatiekracht van de bron van al wat leeft. Deze kinderen weten exact hoe het leven werkt. En niet zonder reden. Er komen nieuwe tijden aan, waarin de dingen anders moeten gaan. Minder hokjes, meer authenticiteit. Een nieuwe generatie dus. Deze kinderen zijn er (onbewust) om de wereld naar een hoger (trilings)niveau te bewegen en daarom trouw aan zichzelf.
Waar 'wij' blijven hangen in oude patronen en angsten, botst het met deze kinderen. Als we deze kinderen onder dwang laten aanpassen aan de huidige maatschappij, dwingen we ze bij zichzelf vandaan te gaan. Duurt het langer voordat er groei komt, upliftment ontstaat. Wat we te doen hebben is naar ze te luisteren, hun waarheid te erkennen en ze te volgen in hun eigen-wijze, creatieve ideeën. Wat wij te doen hebben is het kind zichzelf te laten zijn en hun wijsheid te erkennen. Te bewonderen.
Iedereen is of was ooit een nieuwetijdskind, vastberaden om de wereld lichter te maken en liefde te brengen. Maar veelal niet gezien, op zoek naar liefde en verdwaald in het donker. Daarom zet ik mijn gaven en talenten graag in om ouders terug te brengen bij hun ware zelf, hun zachtheid en de warmte en liefde van hun zuivere hart. Om naast je kind te kunnen staan. De zelfde taal te spreken. Je van hart tot hart te verbinden om onvoorwaardelijke liefde te laten stromen en ruimte te creëeren om je ware zelf te zijn.
